دولت تایلند سال‌هاست که با مشکلات و ضعف‌های آموزشی روبه‌روست. برخی از کارشناسان این ضعف‌ها را ناشی از ناکارآمدی نیروی انسانی و برخی دیگر آن را با نظام آموزشی مرتبط می‌دانند. همچون سال‌های گذشته، دولت در سال ۲۰۱۸ میلادی نیز تلاش کرده تا با اجرای برخی سیاست‌ها و برنامه‌ها، تغییر قوانین آموزشی و یا آموزش و تربیت نیروی انسانی کارآمد بتواند بر این مشکلات فائق آید. در بررسی‌های انجام‌شده برای اصلاح مشکلات نظام آموزشی کشور، مواردی از قبیل حذف امتحانات ورودی دبستان، برگزاری کلاس‌ها با دانش‌آموزان کمتر، اجازۀ تأسیس وزارتخانه‌ای برای کمک به وزرات علوم کشور، اعلام دارایی‌های مدیران دانشگاه‌ها و مدارس برای جلوگیری از فساد، و تغییر سیستم ورودی دانشگاه‌ها از جمله مواردی بوده که دولت امیدوار است با این اصلاحات به مشکلات موجود در نظام آموزشی چیره شود. در یک سال اخیر، برخی از موارد نامبرده اجرایی شد و انتظار می‌رود در سال‌های آینده همۀ آن‌ها به صورت کامل اجرا شود. در ادامه به‌تفصیل به هر یک از موارد یادشده می‌پردازیم.
۱. اعلام دارایی مدیران دانشگاه‌ها و مدارس برای جلوگیری از فساد
یکی از مواردی که سازمان مبارزه با فساد تایلند برای اصلاح نظام آموزشی در نظر گرفته بود، اعلام اموال و دارایی مدیران مدارس و رؤسای دانشگاه‌ها بود؛ چراکه بسیاری از این مدیران یا رؤسای دانشگاه‌ها با دریافت رشوه اقدام به صدور مدارک و یا انجام بسیاری از کارهای دیگر می‌کردند. در ابعاد گسترده، این اقدام‌ها موجب تضعیف و تخریب نظام آموزشی کشور می‌شد. از این رو، سازمان مبارزه با فساد تایلند، بعد از روی کار آمدن دولت نظامی، فعالیت خود را چندین برابر کرده‌است و به صورت سازمان‌یافته و بسیار فعال با فسادهای سیستمی در اداره‌های دولتی مبارزه می‌کند و تاکنون نیز نتایج بسیار خوبی گرفته‌است. اما پس از این اعلام که رؤسای دانشگاه‌ها باید میزان دارایی خود را اعلام نمایند، بسیاری از آن‌ها در حرکتی پرسش‌برانگیز از طریق سایت‌های دانشگاه و مدیران مدارس به استعفای گروهی دست زدند و بدین طریق، به این قانون اعتراض کردند که پس از مشاهدۀ موضوع از سوی سازمان مبارزه با فساد تایلند، این قانون لغو شد و دیگر موضوع اعلام دارایی مدیران مدرسه و دانشگاه‌ها به دولت منتفی شد.
۲. تغییر نظام ورود به دانشگاه
یکی دیگر از معضلات اصلی که دانشگاه‌های تایلند با آن روبه‌رو هستند، نظام بسیار دشوار و پیچیدۀ ورود به دانشگاه است، به گونه‌ای که در طول ۱۰ ماه مطالعه، هر دانشجو برای ورود به دانشگاه باید از پنج مرحله عبور کند که پس از موفقیت در این پنج مرحله می‌تواند وارد دانشگاه شود. حال آنکه مسئلۀ دیگر، تفاوت تاریخ شروع سال تحصیلی در دانشگاه‌های سراسر کشور بود؛ به عنوان مثال، اگر فردی بعد از ۱۰ماه تلاش موفق به گذراندن تمام مراحل می‌شد، باید منتظر تاریخ شروع سال تحصیلی می‌ماند. در این صورت، حتی بیش از یک تا یک‌ونیم سال از وقت افراد برای ورود به دانشگاه در چنین فرآیندی هدر می رفت تا جایی که بسیاری از افراد در نیمۀ راه از ورود به دانشگاه منصرف می‌شدند. اما دولت با معرفی یک سامانۀ سنجش متمرکز اعلام کرد که نظام‌های پیشین لغو شده‌است و از این پس، تمام دانشگاه‌ها باید با سامانۀ سنجشی که دولت راه‌اندازی کرده، اقدام به پذیرش دانشجو کنند. از مزایای سامانۀ جدید می‌توان به کوتاه بودن مدت پذیرش، پیچیدگی کمتر روند کاری، دادن قدرت انتخاب بیشتر به دانشجویان در زمینه رشته‌های تحصیلی و نیز کاهش هزینه‌های پذیرش اشاره کرد.
۳. تأسیس وزارتخانۀ جدید
با توجه به ناکارآمدی وزارتخانه‌های متعددی که قبلاً در زمینۀ آموزش تأسیس شده بود، دولت اعلام کرد که برای به‌روزرسانی و حمایت از دانشگاه‌ها و دانشجویان، باید وزارتخانۀ جدیدی با عنوان «سازمان تحصیلات تکمیلی تحقیقات و توسعه» تأسیس و راه‌اندازی شود. وظیفۀ این سازمان، حمایت از مؤسسات و دانشگاه‌های دارای تحصیلات تکمیلی برای گسترش تحقیقات در آن‌ها خواهد بود؛ چراکه با گذر زمان و گسترش فناوری در همۀ عرصه‌های جامعه، سازمان‌های قدیمی دیگر پاسخگوی نیازهای این دانشگاه‌ها نیستند و قادر به تأمین منابع آن‌ها نخواهند بود. بنابراین، ایجاد چنین وزارتخانه‌ای به منظور حمایت و تأمین منابع به‌روز برای دانشجویان و تأمین نیروی انسانی متخصص و روزآمد برای جامعه بسیار مورد نیاز و ضروری به نظر می رسد.
۴. حذف امتحانات ورودی دبستان
با توجه به قوانین تایلند، دانش‌آموزان برای ورود به دبستان باید از یک مرحله امتحان عبور می‌کردند تا در صورت قبولی بتوانند وارد کلاس شوند. این امتحان با ایجاد تغییرات در نظام آموزشی حذف شد؛ چراکه مسئولان معتقد بودند این امتحانات برای افرادی که برای نخستین بار می‌خواهند وارد نظام آموزشی شوند، بسیار دشوار است و بر این باورند که به جای امتحانات دشوار باید اجازه داد کودکان در مدرسه به تجربۀ چیزهای جدید و یادگیری بپردازند و به مرور زمان رشد نمایند و تجربه‌های تازه‌ای به دست آورند. بعد از ابلاغ این قانون، دولت اعلام کرد هر مدرسه‌ای که پس از اجرایی شدن این قانون، اقدام به برگزاری آزمون ورودی دوره‌های دبستان نماید، پانصد هزار بات جریمه خواهد شد. این موضوع نه تنها برای کودکان دشوار بود، بلکه در کنار آن، یک مافیای آموزشی شکل گرفته بود و برای آمادگی در این امتحانات، به ازای هر کودک از یک خانواده، حداقل صد هزار بات (معادل ۲۸۵۰ یورو) برای یک سال دریافت می شد که این هزینه برای بسیاری از خانواده‌های تایلندی سرسام‌آور و سنگین بود و بسیاری از آنان قادر به تأمین و پرداخت آن نبودند. کارشناسان آموزشی تایلند معتقدند که به جای وارد کردن فشار روحی به کودکان و اجبار آن‌ها برای شرکت در امتحاناتی که اصلاً مورد نیاز نیست، باید اجازه داد که آنان کاملاً راحت و آسوده در کلاس حاضر و در محیط مدرسه، همراه با دوستان خود وارد دنیای جدیدی شوند و مطالب تازه‌ای را تجربه نمایند.
۵. تعطیلی مدارس کوچک و تمرکز بر مدارس بزرگ
از اصلاحات دیگری که در قوانین آموزشی تایلند صورت گرفته، این است که مدارس با تعداد دانش‌آموز کمتر از ۱۲۰ نفر باید بسته، یا با مدارس بزرگ و نزدیک در منطقه ادغام شوند؛ چراکه چنین مدارسی منابع مالی کافی ندارند و به دلیل کاهش تعداد دانش‌آموز، موفق به تأمین منابع نمی‌شوند و از این رو، نمی‌توانند نیروهای متخصص و منابع مناسب آموزشی برای دانش‌آموزان خود فراهم نمایند. در نتیجه، دولت در نظر دارد که با تلفیق آن‌ها با مدارس بزرگ و نزدیک بتواند ارائۀ منابع را متمرکز نموده و از اتلاف منابع و وارد آمدن خسارت به کیفیت درسی و شیوه‌های آموزشی جلوگیری کند.
یکی دیگر از معضلات اساسی که امروزه جامعۀ تایلند با آن روبه‌روست، کاهش زاد و ولد و به تبع آن، تعداد دانش‌آموزان است؛ چنان‌که آمار دانش‌آموزان در سال ۱۹۹۷ میلادی، نُه میلیون و پانصد هزار (۹.۵ میلیون) نفر بود و در سال گذشته، این میزان به هفت میلیون و چهارصد هزار (۷.۴ میلیون) نفر کاهش یافته‌است و با توجه به کاهش زاد و ولد، انتظار می‌رود در شش سال آینده نیز دو میلیون نفر دیگر از این میزان کاهش یافته و این تعداد به پنج میلیون دانش‌آموز تقلیل یابد. بدین ترتیب، طبیعی است که جمعیت تایلند در حال پیر شدن باشد. در حال حاضر، بسیاری از دانشگاه‌های تایلند اعلام کرده‌اند که صندلی‌های آن‌ها خالی از دانشجو است. بنابراین، باید دید نظام آموزشی تایلند چگونه با این معضل برخورد و آن را رفع می‌کند تا هم دانشگاه‌ها به فعالیت‌های خود ادامه دهند و هم بتوانند دانشجویان را برای پُر کردن صندلی‌های خالی دانشگاه‌ها تشویق و جذب نمایند.
نظر شما